Ինչպե՞ս սկսեցի ստեղծագործել. Վիլո Սահակյան
Հարգելի ստեղծագործող ի՞նչպես սկսվեց Ձեր այցը դեպի Գրական աշխարհ, ո՞ր գնացքը բերեց Ձեզ
— Անկեղծ ասած ամեն ինչ շատ պատահական էր, երբ սկսեցի ստեղծագործել դեռ առաջին կուրսում էի ու չի կարելի դրանք ստեղծագործություն համարել։ Առաջին գործս առակ է եղել, որը հանձնարարվել էր բուհ-ում, ու ես գրեցի. հետո ուղիս հարթեց տիկին Ռոզա Հովհաննիսյանը, ում ես անչափ շատ եմ սիրում և շնորհակալ եմ։
Գնացքներ նստում եմ բայց երևի այս վերջին շրջանում ինքնաթիռով եմ շրջում մտքերիս պուրակով:
Լինելով երիտասարդ ստեղծագործող ո՞ր ժանրն է Ձեզ հոգեհարազատ
-Ժանրը դժվարանում եմ ասել, բայց ստեղծագործական շրջանս կառանձնացնեմ երկու հատվածների՝ ռոմանտիկ(սիրային) և հոգեբանական, որը ըստ իս կուղեկցի մինչև չդադարեմ ստեղծագործել։
Ի՞նչը կարող է լինել Վիլո Սահակյան բանաստեղծի ոգեշնչման աղբյուրը
-Ես Վիլոն եմ առանց ազգանվան։ Ոգեշնչման աղբյուրը մարդիկ են իրենց տեսակներով, կարևորության աստիճանով ու իրենց ապրած պահերով։ Կենարար աղբյուրը մարդն է…
Իսկ ո՞րն է պատճառը ազգանվան հերքման
-Պարզապես ես գրական աշխարհում ազգանվամբ չեմ ուզում ճանաչվել:
Լավ, Ձեզ համարու՞մ եք ժամանակակից ստեղծագործող, և Ձեր կարծիքով գիրդ ընդունվու՞մ է հասարակության կողմից
-Այո՝, ըստ իս ընթերցողներս շատ են, ես ժամանակ առ ժամանակ ականատեսն եմ լինում գրիս ընդունմանը։ Գիրս բարդ է տրվում մարդկանց, որովհետև այն ոչ թե մտքով հասկանալու համար է, այլ՝ սրտով։ Դրա համար հաճախ եմ ասում ՝ ինձ ուղեղով մի դատեք։
Իսկ Ձեզ մոտ հոգեվիճակների փոփոխության դեպքում փոխվու՞մ է արդյոք բանաստեղծության հոգեվիճակը
-Հոգեվիճակն այո, որովհետև՝ թե բացակայի կլինի հնի կրկնությունը։
Ամեն մի գործ գրելուց հետո ինչպե՞ս եք նայում կյանքին
-Կյանքը ռեալիզմի մեջ է գեղեցիկ, իսկ գործ գրելը պահ է, որը կտրում է այդ մթնոլորտից կարծում եմ ժամանակ առ ժամանակ անհրաժեշտ է։
Իսկ Եթե ունենայիր հնարավորություն հանդիպելու հայ գրականության դասականներից միայն մեկի հետ, ո՞վ կլիներ Ձեր ընտրյալը և ինչու՞
-Շատ են, բայց երևի Պարույր Սևակը, որովհետև իր գիրը մի փոքր նմանեցնում եմ իմ մտածողությանը և երևի հարցեր կտայի:
Իսկ ամենաառաջին հարցը ո՞րը կլիներ Ձեզ հոգեհարազատ բանաստեղծին
-Ինչու՞ ես գրել:
Հետաքրքիր է բանաստեղծի համար ի՞նչն է կարևորը
-Չկորցնել կյանքի երակը:
Ըստ Ձեզ բանաստեղծը միայն կյանքի երա՞կն է բռնում, թե՞ բաբախող սկիզբն է
— Սկսվող-ավարտվող էակ է, ով ամեն բանաստեղծության հետ սկսվում ու ավարտվում է:
Յուրաքանչյուր բանաստեղծ ունի իր ստեղծագործական դաշտի գույնը, ո՞րն է Ձեր գույնը
— Նարնջագույնը երևի:
Եվ վերջում, եթե լիներ ցամաքն ու ջուրը ո՞րը կընտրեիք Ձեր մտքերում լողալու համար
Ջուրը և՛ անսահման է, և՛ լողալը՝ հաճելի, և՛ խեղդվելը՝ մեկ վայրկյան:
