Ինչպե՞ս սկսեցի ստեղծագործել . Անի Ղազարյան

-Ստեղծագործական կյանքս սկսվեց բավականին ուշագրավ։Ավելի լավ է պատմեմ ամենասկզբից, տասներկու տարեկան էի, դպրոցում սովորում էի բավականին լավ, սակայն մի օր ինձ համար անակնկալ երկուս ստացա: Հաջորդ օրը մայրս ինձ հետ գալիս է դպրոց՝  իմանալու թե որտեղ եմ թերացել, որպեսզի ուղղենք։Ուսուցչուհիս՝ իմ սիրելի ընկեր Խնկոյանը, իր գեղեցիկ ժպիտով մոտեցավ մայրիկիս ու ասաց.<<Աչքդ լույս աղջիկդ գրում է>>։ Ահա այս բառերով տրվեց մեկնարկը։ Մայրիկիս հաջորդ վճռորոշ քայլը եղավ ինձ Գրողների Միության Շիրակի բաժանմունք տանելը։ Սկսվեց նոր հեքիաթ, որտեղ ինձ զգում էի փոքրիկ արքայադուստր։

Մի ուշագրավ փաստ արձանագրեցինք, որ ձեզ զգում էիք հեքիաթում կարո՞ղ եք մանրամասնել ինչի՞ մասին էր խոսքը։

Երբ նոր-նոր էի գնում գրողների միություն, մինիմալիստական բանաստեղծություններ էի գրում։ Պատահականության սկզբունքով քամու մասին բանաստեղծություն կարդալուց հետո բացված պատուհանը աղմուկով փակվեց և այդ պահին բոլորն ասացին՝ Անիի քամին է, այդ պահին ինձ զգացի հեքիաթի արքայադուստր,  ում մոտ գալիս է նույնիսկ քամին։

— Իսկ ի՞նչ կարող էր տալ այնտեղ հաճախող ամենափոքր ստեղծագործողին, իհարկե ամեն նոր բան վերցնում էի և օր օրի զգում, որ Գրողների միությունն ինձնից նոր մարդ էր կերտում։ Կփոխեի իմ հաճախումների քանակն այնտեղ քանի որ ժամանակը սովորել է փախչել արքայադստեր ձեռքից։

-Շատ եմ հանդիպել այս արտահայտությանը՝ ես երբ ուզեմ կգրեմ … Չկա նման բան, երբ ստեղծագործում ես, հոգիդ մի տեսակ թեթևանում է,  իսկ ստեղծագործելուց առաջ դու քեզ զգում ես ծանրացած ամպի նման, որ ամեն վայրկյան պատրաստ է անձրևելու։